From sluier (“veil”) + ont- -en (privative verb-forming circumfix).
ontsluieren
Conjugation of ontsluieren (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ontsluieren | |||
past singular | ontsluierde | |||
past participle | ontsluierd | |||
infinitive | ontsluieren | |||
gerund | ontsluieren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ontsluier | ontsluierde | ||
2nd person sing. (jij) | ontsluiert, ontsluier2 | ontsluierde | ||
2nd person sing. (u) | ontsluiert | ontsluierde | ||
2nd person sing. (gij) | ontsluiert | ontsluierde | ||
3rd person singular | ontsluiert | ontsluierde | ||
plural | ontsluieren | ontsluierden | ||
subjunctive sing.1 | ontsluiere | ontsluierde | ||
subjunctive plur.1 | ontsluieren | ontsluierden | ||
imperative sing. | ontsluier | |||
imperative plur.1 | ontsluiert | |||
participles | ontsluierend | ontsluierd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |