From Middle Dutch ontstaen, from Old Dutch antstān. Equivalent to ont- + staan. Cognate with German entstehen and Dutch Low Saxon untstån.
ontstaan
Conjugation of ontstaan (strong class 6, irregular, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ontstaan | |||
past singular | ontstond | |||
past participle | ontstaan | |||
infinitive | ontstaan | |||
gerund | ontstaan n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ontsta | ontstond | ||
2nd person sing. (jij) | ontstaat, ontsta2 | ontstond | ||
2nd person sing. (u) | ontstaat | ontstond | ||
2nd person sing. (gij) | ontstaat | ontstondt | ||
3rd person singular | ontstaat | ontstond | ||
plural | ontstaan | ontstonden | ||
subjunctive sing.1 | ontsta | ontstonde | ||
subjunctive plur.1 | ontstaan | ontstonden | ||
imperative sing. | ontsta | |||
imperative plur.1 | ontstaat | |||
participles | ontstaand | ontstaan | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
ontstaan
Declension of ontstaan | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | ontstaan | |||
inflected | ontstane | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | ontstaan | |||
indefinite | m./f. sing. | ontstane | ||
n. sing. | ontstaan | |||
plural | ontstane | |||
definite | ontstane | |||
partitive | ontstaans |
ontstaan n (uncountable)