From ont- (“un-”) + tuigen (“to rig”), or from tuig (“rig”) + ont- -en (privative verb-forming circumfix).
onttuigen
Conjugation of onttuigen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | onttuigen | |||
past singular | onttuigde | |||
past participle | onttuigd | |||
infinitive | onttuigen | |||
gerund | onttuigen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | onttuig | onttuigde | ||
2nd person sing. (jij) | onttuigt, onttuig2 | onttuigde | ||
2nd person sing. (u) | onttuigt | onttuigde | ||
2nd person sing. (gij) | onttuigt | onttuigde | ||
3rd person singular | onttuigt | onttuigde | ||
plural | onttuigen | onttuigden | ||
subjunctive sing.1 | onttuige | onttuigde | ||
subjunctive plur.1 | onttuigen | onttuigden | ||
imperative sing. | onttuig | |||
imperative plur.1 | onttuigt | |||
participles | onttuigend | onttuigd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |