From Middle Dutch ontvliegen, from Old Dutch antfliegan. Equivalent to ont- (“away”) + vliegen (“to fly”).
ontvliegen
Conjugation of ontvliegen (strong class 2a, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ontvliegen | |||
past singular | ontvloog | |||
past participle | ontvlogen | |||
infinitive | ontvliegen | |||
gerund | ontvliegen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ontvlieg | ontvloog | ||
2nd person sing. (jij) | ontvliegt, ontvlieg2 | ontvloog | ||
2nd person sing. (u) | ontvliegt | ontvloog | ||
2nd person sing. (gij) | ontvliegt | ontvloogt | ||
3rd person singular | ontvliegt | ontvloog | ||
plural | ontvliegen | ontvlogen | ||
subjunctive sing.1 | ontvliege | ontvloge | ||
subjunctive plur.1 | ontvliegen | ontvlogen | ||
imperative sing. | ontvlieg | |||
imperative plur.1 | ontvliegt | |||
participles | ontvliegend | ontvlogen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |