From Middle Dutch ontvoeren. Equivalent to ont- + voeren.
ontvoeren
Conjugation of ontvoeren (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ontvoeren | |||
past singular | ontvoerde | |||
past participle | ontvoerd | |||
infinitive | ontvoeren | |||
gerund | ontvoeren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ontvoer | ontvoerde | ||
2nd person sing. (jij) | ontvoert, ontvoer2 | ontvoerde | ||
2nd person sing. (u) | ontvoert | ontvoerde | ||
2nd person sing. (gij) | ontvoert | ontvoerde | ||
3rd person singular | ontvoert | ontvoerde | ||
plural | ontvoeren | ontvoerden | ||
subjunctive sing.1 | ontvoere | ontvoerde | ||
subjunctive plur.1 | ontvoeren | ontvoerden | ||
imperative sing. | ontvoer | |||
imperative plur.1 | ontvoert | |||
participles | ontvoerend | ontvoerd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |