ontvolgen
Conjugation of ontvolgen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ontvolgen | |||
past singular | ontvolgde | |||
past participle | ontvolgd | |||
infinitive | ontvolgen | |||
gerund | ontvolgen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ontvolg | ontvolgde | ||
2nd person sing. (jij) | ontvolgt, ontvolg2 | ontvolgde | ||
2nd person sing. (u) | ontvolgt | ontvolgde | ||
2nd person sing. (gij) | ontvolgt | ontvolgde | ||
3rd person singular | ontvolgt | ontvolgde | ||
plural | ontvolgen | ontvolgden | ||
subjunctive sing.1 | ontvolge | ontvolgde | ||
subjunctive plur.1 | ontvolgen | ontvolgden | ||
imperative sing. | ontvolg | |||
imperative plur.1 | ontvolgt | |||
participles | ontvolgend | ontvolgd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |