From opwinden.
opgewonden (comparative opgewondener, superlative opgewondenst)
Declension of opgewonden | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | opgewonden | |||
inflected | opgewonden | |||
comparative | opgewondener | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | opgewonden | opgewondener | het opgewondenst het opgewondenste | |
indefinite | m./f. sing. | opgewonden | opgewondener | opgewondenste |
n. sing. | opgewonden | opgewondener | opgewondenste | |
plural | opgewonden | opgewondener | opgewondenste | |
definite | opgewonden | opgewondener | opgewondenste | |
partitive | opgewondens | opgewondeners | — |
opgewonden
Declension of opgewonden | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | opgewonden | |||
inflected | opgewonden | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | opgewonden | |||
indefinite | m./f. sing. | opgewonden | ||
n. sing. | opgewonden | |||
plural | opgewonden | |||
definite | opgewonden | |||
partitive | opgewondens |