From op- (“open”) + maachen (“to make”).
opmaachen (third-person singular present mécht op, preterite mouch op, past participle opgemaach or opgemat or opgemaacht, past subjunctive méich op, auxiliary verb hunn)
Irregular with past tense, separable | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | opmaachen | |||
participle | opgemaach | |||
auxiliary | hunn | |||
present indicative |
past indicative |
conditional | imperative | |
1st singular | maachen op | mouch op | méich op | — |
2nd singular | méchs op | mouchs op | méichs op | maach op |
3rd singular | mécht op | mouch op | méich op | — |
1st plural | maachen op | mouchen op | méichen op | — |
2nd plural | maacht op | moucht op | méicht op | maacht op |
3rd plural | maachen op | mouchen op | méichen op | — |
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. |