From Middle Dutch opmaken. Equivalent to op + maken.
opmaken
Conjugation of opmaken (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | opmaken | |||
past singular | maakte op | |||
past participle | opgemaakt | |||
infinitive | opmaken | |||
gerund | opmaken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | maak op | maakte op | opmaak | opmaakte |
2nd person sing. (jij) | maakt op, maak op2 | maakte op | opmaakt | opmaakte |
2nd person sing. (u) | maakt op | maakte op | opmaakt | opmaakte |
2nd person sing. (gij) | maakt op | maakte op | opmaakt | opmaakte |
3rd person singular | maakt op | maakte op | opmaakt | opmaakte |
plural | maken op | maakten op | opmaken | opmaakten |
subjunctive sing.1 | make op | maakte op | opmake | opmaakte |
subjunctive plur.1 | maken op | maakten op | opmaken | opmaakten |
imperative sing. | maak op | |||
imperative plur.1 | maakt op | |||
participles | opmakend | opgemaakt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |