From Middle Dutch opstigen. Equivalent to op + stijgen.
opstijgen
Conjugation of opstijgen (strong class 1, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | opstijgen | |||
past singular | steeg op | |||
past participle | opgestegen | |||
infinitive | opstijgen | |||
gerund | opstijgen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | stijg op | steeg op | opstijg | opsteeg |
2nd person sing. (jij) | stijgt op, stijg op2 | steeg op | opstijgt | opsteeg |
2nd person sing. (u) | stijgt op | steeg op | opstijgt | opsteeg |
2nd person sing. (gij) | stijgt op | steegt op | opstijgt | opsteegt |
3rd person singular | stijgt op | steeg op | opstijgt | opsteeg |
plural | stijgen op | stegen op | opstijgen | opstegen |
subjunctive sing.1 | stijge op | stege op | opstijge | opstege |
subjunctive plur.1 | stijgen op | stegen op | opstijgen | opstegen |
imperative sing. | stijg op | |||
imperative plur.1 | stijgt op | |||
participles | opstijgend | opgestegen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |