optuigen
Conjugation of optuigen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | optuigen | |||
past singular | tuigde op | |||
past participle | opgetuigd | |||
infinitive | optuigen | |||
gerund | optuigen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | tuig op | tuigde op | optuig | optuigde |
2nd person sing. (jij) | tuigt op, tuig op2 | tuigde op | optuigt | optuigde |
2nd person sing. (u) | tuigt op | tuigde op | optuigt | optuigde |
2nd person sing. (gij) | tuigt op | tuigde op | optuigt | optuigde |
3rd person singular | tuigt op | tuigde op | optuigt | optuigde |
plural | tuigen op | tuigden op | optuigen | optuigden |
subjunctive sing.1 | tuige op | tuigde op | optuige | optuigde |
subjunctive plur.1 | tuigen op | tuigden op | optuigen | optuigden |
imperative sing. | tuig op | |||
imperative plur.1 | tuigt op | |||
participles | optuigend | opgetuigd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |