Present participle of perequitō
perequitāns (genitive perequitantis); third-declension one-termination participle
{{rfdef}}
.Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | perequitāns | perequitantēs | perequitantia | ||
genitive | perequitantis | perequitantium | |||
dative | perequitantī | perequitantibus | |||
accusative | perequitantem | perequitāns | perequitantēs perequitantīs |
perequitantia | |
ablative | perequitante perequitantī1 |
perequitantibus | |||
vocative | perequitāns | perequitantēs | perequitantia |
1When used purely as an adjective.