Borrowed from Old Swedish bisp, a shortened form of biskop, ultimately from Latin episcopus, from Ancient Greek ἐπίσκοπος (epískopos).
piispa
Inflection of piispa (Kotus type 9/kala, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | piispa | piispat | ||
genitive | piispan | piispojen | ||
partitive | piispaa | piispoja | ||
illative | piispaan | piispoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | piispa | piispat | ||
accusative | nom. | piispa | piispat | |
gen. | piispan | |||
genitive | piispan | piispojen piispainrare | ||
partitive | piispaa | piispoja | ||
inessive | piispassa | piispoissa | ||
elative | piispasta | piispoista | ||
illative | piispaan | piispoihin | ||
adessive | piispalla | piispoilla | ||
ablative | piispalta | piispoilta | ||
allative | piispalle | piispoille | ||
essive | piispana | piispoina | ||
translative | piispaksi | piispoiksi | ||
abessive | piispatta | piispoitta | ||
instructive | — | piispoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |