Hello, you have come here looking for the meaning of the word
pinso. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word
pinso, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say
pinso in singular and plural. Everything you need to know about the word
pinso you have here. The definition of the word
pinso will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition of
pinso, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
Catalan
Etymology
Borrowed from Spanish pienso (“feed”).
Pronunciation
Noun
pinso m (plural pinsos)
- feed (food given to (especially herbivorous) animals)
2008, Miquel Pujol i Palol, Les plantes cultivades. 1. Cereals, →ISBN, page 20:Actualment, el gra de cereals destinat a l’alimentació animal, els pinsos, representa un 33% de la producció total arreu del món i és més del 40% en els països de la Unió Europea.- Currently, cereal grain set aside for the feeding of animals, feed, represents 33% of the total global production, and it is more than 40% in the countries of the European Union.
Further reading
Latin
Etymology 1
From Proto-Italic *pinsō, from Proto-Indo-European *peys- (“to crush”).
Cognate includes Ancient Greek πτισάνη (ptisánē, “barley”), πτίσσω (ptíssō, “to winnow, peel”); Proto-Slavic *pьšenìca (“wheat”); Sanskrit पिनष्टि (pinaṣṭi, “to grind”). Compare pīla, pīlum.
Alternative forms
- pindō (Late Latin, glosses)
Pronunciation
Verb
pīnsō (present infinitive pīnsere, perfect active pīnsuī or pīnsī, supine pīnsum or pīnsitum or pī̆stum); third conjugation
- to beat, pound
- AD 4th C., Diomedes Grammaticus (author), Heinrich Keil (editor), Artis Grammaticae Liber I (1857), page 373:
- Sed apud veterēs reperīmus etiam n litterā additā pīnsō, quod est tundō, ut Ennius decimō Annālium pīnsunt terram genibus.
- But in the older authors we also find pīnsō with an added n, which is 'to beat', like Ennius in the tenth book of the Annals: they pound the dirt with their knees.
- to lash, scourge
c. 206 BCE – 188 BCE,
Plautus,
Mercator 2.3.80:
- ea molet, coquet, cōnficiet pēnsum, pīnsētur flagrō
- She will grind, cook, spin wool, she'll be lashed by a whip
Conjugation
Conjugation of pīnsō (third conjugation)
|
indicative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
pīnsō
|
pīnsis
|
pīnsit
|
pīnsimus
|
pīnsitis
|
pīnsunt
|
imperfect
|
pīnsēbam
|
pīnsēbās
|
pīnsēbat
|
pīnsēbāmus
|
pīnsēbātis
|
pīnsēbant
|
future
|
pīnsam
|
pīnsēs
|
pīnset
|
pīnsēmus
|
pīnsētis
|
pīnsent
|
perfect
|
pīnsuī, pīnsī
|
pīnsuistī, pīnsistī
|
pīnsuit, pīnsit
|
pīnsuimus, pīnsimus
|
pīnsuistis, pīnsistis
|
pīnsuērunt, pīnsuēre, pīnsērunt, pīnsēre
|
pluperfect
|
pīnsueram, pīnseram
|
pīnsuerās, pīnserās
|
pīnsuerat, pīnserat
|
pīnsuerāmus, pīnserāmus
|
pīnsuerātis, pīnserātis
|
pīnsuerant, pīnserant
|
future perfect
|
pīnsuerō, pīnserō
|
pīnsueris, pīnseris
|
pīnsuerit, pīnserit
|
pīnsuerimus, pīnserimus
|
pīnsueritis, pīnseritis
|
pīnsuerint, pīnserint
|
passive
|
present
|
pīnsor
|
pīnseris, pīnsere
|
pīnsitur
|
pīnsimur
|
pīnsiminī
|
pīnsuntur
|
imperfect
|
pīnsēbar
|
pīnsēbāris, pīnsēbāre
|
pīnsēbātur
|
pīnsēbāmur
|
pīnsēbāminī
|
pīnsēbantur
|
future
|
pīnsar
|
pīnsēris, pīnsēre
|
pīnsētur
|
pīnsēmur
|
pīnsēminī
|
pīnsentur
|
perfect
|
pīnsus or pīnsitus or pī̆stus + present active indicative of sum
|
pluperfect
|
pīnsus or pīnsitus or pī̆stus + imperfect active indicative of sum
|
future perfect
|
pīnsus or pīnsitus or pī̆stus + future active indicative of sum
|
subjunctive
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
pīnsam
|
pīnsās
|
pīnsat
|
pīnsāmus
|
pīnsātis
|
pīnsant
|
imperfect
|
pīnserem
|
pīnserēs
|
pīnseret
|
pīnserēmus
|
pīnserētis
|
pīnserent
|
perfect
|
pīnsuerim, pīnserim
|
pīnsuerīs, pīnserīs
|
pīnsuerit, pīnserit
|
pīnsuerīmus, pīnserīmus
|
pīnsuerītis, pīnserītis
|
pīnsuerint, pīnserint
|
pluperfect
|
pīnsuissem, pīnsissem
|
pīnsuissēs, pīnsissēs
|
pīnsuisset, pīnsisset
|
pīnsuissēmus, pīnsissēmus
|
pīnsuissētis, pīnsissētis
|
pīnsuissent, pīnsissent
|
passive
|
present
|
pīnsar
|
pīnsāris, pīnsāre
|
pīnsātur
|
pīnsāmur
|
pīnsāminī
|
pīnsantur
|
imperfect
|
pīnserer
|
pīnserēris, pīnserēre
|
pīnserētur
|
pīnserēmur
|
pīnserēminī
|
pīnserentur
|
perfect
|
pīnsus or pīnsitus or pī̆stus + present active subjunctive of sum
|
pluperfect
|
pīnsus or pīnsitus or pī̆stus + imperfect active subjunctive of sum
|
imperative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
—
|
pīnse
|
—
|
—
|
pīnsite
|
—
|
future
|
—
|
pīnsitō
|
pīnsitō
|
—
|
pīnsitōte
|
pīnsuntō
|
passive
|
present
|
—
|
pīnsere
|
—
|
—
|
pīnsiminī
|
—
|
future
|
—
|
pīnsitor
|
pīnsitor
|
—
|
—
|
pīnsuntor
|
non-finite forms
|
active
|
passive
|
present
|
perfect
|
future
|
present
|
perfect
|
future
|
infinitives
|
pīnsere
|
pīnsuisse, pīnsisse
|
pīnsūrum esse, pīnsitūrum esse, pī̆stūrum esse
|
pīnsī
|
pīnsum esse, pīnsitum esse, pī̆stum esse
|
pīnsum īrī, pīnsitum īrī, pī̆stum īrī
|
participles
|
pīnsēns
|
—
|
pīnsūrus, pīnsitūrus, pī̆stūrus
|
—
|
pīnsus, pīnsitus, pī̆stus
|
pīnsendus, pīnsundus
|
verbal nouns
|
gerund
|
supine
|
genitive
|
dative
|
accusative
|
ablative
|
accusative
|
ablative
|
pīnsendī
|
pīnsendō
|
pīnsendum
|
pīnsendō
|
pīnsum, pīnsitum, pī̆stum
|
pīnsū, pīnsitū, pī̆stū
|
Derived terms
Related terms
Etymology 2
Post-classical conjugation transfer of Etymology 1.
Verb
pīnsō (present infinitive pīnsāre, perfect active pīnsāvī, supine pīnsātum); first conjugation
- (post-classical) Alternative form of pīnsō
Conjugation
Descendants
Further reading
- “pinso”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pinso in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.