From Old Occitan , from Latin plāga.
plaga f (plural plagues)
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
plaga (weak verb, third-person singular past indicative plagaði, supine plagað)
infinitive (nafnháttur) |
að plaga | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
plagað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
plagandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég plaga | við plögum | present (nútíð) |
ég plagi | við plögum |
þú plagar | þið plagið | þú plagir | þið plagið | ||
hann, hún, það plagar | þeir, þær, þau plaga | hann, hún, það plagi | þeir, þær, þau plagi | ||
past (þátíð) |
ég plagaði | við plöguðum | past (þátíð) |
ég plagaði | við plöguðum |
þú plagaðir | þið plöguðuð | þú plagaðir | þið plöguðuð | ||
hann, hún, það plagaði | þeir, þær, þau plöguðu | hann, hún, það plagaði | þeir, þær, þau plöguðu | ||
imperative (boðháttur) |
plaga (þú) | plagið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
plagaðu | plagiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að plagast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
plagast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
plagandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég plagast | við plögumst | present (nútíð) |
ég plagist | við plögumst |
þú plagast | þið plagist | þú plagist | þið plagist | ||
hann, hún, það plagast | þeir, þær, þau plagast | hann, hún, það plagist | þeir, þær, þau plagist | ||
past (þátíð) |
ég plagaðist | við plöguðumst | past (þátíð) |
ég plagaðist | við plöguðumst |
þú plagaðist | þið plöguðust | þú plagaðist | þið plöguðust | ||
hann, hún, það plagaðist | þeir, þær, þau plöguðust | hann, hún, það plagaðist | þeir, þær, þau plöguðust | ||
imperative (boðháttur) |
plagast (þú) | plagist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
plagastu | plagisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
plagaður | plöguð | plagað | plagaðir | plagaðar | plöguð | |
accusative (þolfall) |
plagaðan | plagaða | plagað | plagaða | plagaðar | plöguð | |
dative (þágufall) |
plöguðum | plagaðri | plöguðu | plöguðum | plöguðum | plöguðum | |
genitive (eignarfall) |
plagaðs | plagaðrar | plagaðs | plagaðra | plagaðra | plagaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
plagaði | plagaða | plagaða | plöguðu | plöguðu | plöguðu | |
accusative (þolfall) |
plagaða | plöguðu | plagaða | plöguðu | plöguðu | plöguðu | |
dative (þágufall) |
plagaða | plöguðu | plagaða | plöguðu | plöguðu | plöguðu | |
genitive (eignarfall) |
plagaða | plöguðu | plagaða | plöguðu | plöguðu | plöguðu |
Borrowed from Latin plaga (“tract, region, quarter, zone”). Compare piaggia.
plaga f (plural plaghe)
Related to plangō (“to strike”), from *pleh₂k-, *pleh₂g-. Cognate with Ancient Greek πληγή (plēgḗ, “wound”) and Albanian plojë (“slaughter; bloodletting”).[1]
plāga f (genitive plāgae); first declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | plāga | plāgae |
Genitive | plāgae | plāgārum |
Dative | plāgae | plāgīs |
Accusative | plāgam | plāgās |
Ablative | plāgā | plāgīs |
Vocative | plāga | plāgae |
From Proto-Indo-European *pleh₂- (“flat, broad, plain”). Cognate with Ancient Greek πλάγος (plágos, “side, flank”), Old High German flah (“flat, smooth”),[2] Middle Low German vlake (“hurdle, small grid”), Old Norse flaki (“plank, canopy, shed”). More at flake.
plaga f (genitive plagae); first declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | plaga | plagae |
Genitive | plagae | plagārum |
Dative | plagae | plagīs |
Accusative | plagam | plagās |
Ablative | plagā | plagīs |
Vocative | plaga | plagae |
From Proto-Indo-European *plek- (“weave”). Cognate with Ancient Greek πλέκω (plékō, “braid”).
plaga f (genitive plagae); first declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | plaga | plagae |
Genitive | plagae | plagārum |
Dative | plagae | plagīs |
Accusative | plagam | plagās |
Ablative | plagā | plagīs |
Vocative | plaga | plagae |
plaga m or f
plaga
plaga f
Learned borrowing from Latin plāga. Doublet of płacz.
plaga f
Borrowed from Latin plāga. Compare the inherited llaga.
plaga f (plural plagas)
plaga