Borrowed from Latin plaga (“a blow, a welt, a stripe”). Doublet of plague.
plaga (plural plagae)
Part or all of this entry has been imported from the 1913 edition of Webster’s Dictionary, which is now free of copyright and hence in the public domain. The imported definitions may be significantly out of date, and any more recent senses may be completely missing.
(See the entry for “plaga”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.)
From Old Occitan , from Latin plāga.
plaga f (plural plagues)
plaga (weak verb, third-person singular past indicative plagaði, supine plagað)
infinitive (nafnháttur) |
að plaga | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
plagað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
plagandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég plaga | við plögum | present (nútíð) |
ég plagi | við plögum |
þú plagar | þið plagið | þú plagir | þið plagið | ||
hann, hún, það plagar | þeir, þær, þau plaga | hann, hún, það plagi | þeir, þær, þau plagi | ||
past (þátíð) |
ég plagaði | við plöguðum | past (þátíð) |
ég plagaði | við plöguðum |
þú plagaðir | þið plöguðuð | þú plagaðir | þið plöguðuð | ||
hann, hún, það plagaði | þeir, þær, þau plöguðu | hann, hún, það plagaði | þeir, þær, þau plöguðu | ||
imperative (boðháttur) |
plaga (þú) | plagið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
plagaðu | plagiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að plagast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
plagast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
plagandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég plagast | við plögumst | present (nútíð) |
ég plagist | við plögumst |
þú plagast | þið plagist | þú plagist | þið plagist | ||
hann, hún, það plagast | þeir, þær, þau plagast | hann, hún, það plagist | þeir, þær, þau plagist | ||
past (þátíð) |
ég plagaðist | við plöguðumst | past (þátíð) |
ég plagaðist | við plöguðumst |
þú plagaðist | þið plöguðust | þú plagaðist | þið plöguðust | ||
hann, hún, það plagaðist | þeir, þær, þau plöguðust | hann, hún, það plagaðist | þeir, þær, þau plöguðust | ||
imperative (boðháttur) |
plagast (þú) | plagist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
plagastu | plagisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
plagaður | plöguð | plagað | plagaðir | plagaðar | plöguð | |
accusative (þolfall) |
plagaðan | plagaða | plagað | plagaða | plagaðar | plöguð | |
dative (þágufall) |
plöguðum | plagaðri | plöguðu | plöguðum | plöguðum | plöguðum | |
genitive (eignarfall) |
plagaðs | plagaðrar | plagaðs | plagaðra | plagaðra | plagaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
plagaði | plagaða | plagaða | plöguðu | plöguðu | plöguðu | |
accusative (þolfall) |
plagaða | plöguðu | plagaða | plöguðu | plöguðu | plöguðu | |
dative (þágufall) |
plagaða | plöguðu | plagaða | plöguðu | plöguðu | plöguðu | |
genitive (eignarfall) |
plagaða | plöguðu | plagaða | plöguðu | plöguðu | plöguðu |
Borrowed from Latin plaga (“tract, region, quarter, zone”). Compare piaggia.
plaga f (plural plaghe)
Related to plangō (“to strike”), from *pleh₂k-, *pleh₂g-. Cognate with Ancient Greek πληγή (plēgḗ, “wound”) and Albanian plojë (“slaughter; bloodletting”).
plāga f (genitive plāgae); first declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | plāga | plāgae |
Genitive | plāgae | plāgārum |
Dative | plāgae | plāgīs |
Accusative | plāgam | plāgās |
Ablative | plāgā | plāgīs |
Vocative | plāga | plāgae |
From Proto-Indo-European *pleh₂- (“flat, broad, plain”). Cognate with Ancient Greek πλάγος (plágos, “side, flank”), Old High German flah (“flat, smooth”), Middle Low German vlake (“hurdle, small grid”), Old Norse flaki (“plank, canopy, shed”). More at flake.
plaga f (genitive plagae); first declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | plaga | plagae |
Genitive | plagae | plagārum |
Dative | plagae | plagīs |
Accusative | plagam | plagās |
Ablative | plagā | plagīs |
Vocative | plaga | plagae |
From Proto-Indo-European *plek- (“weave”). Cognate with Ancient Greek πλέκω (plékō, “braid”).
plaga f (genitive plagae); first declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | plaga | plagae |
Genitive | plagae | plagārum |
Dative | plagae | plagīs |
Accusative | plagam | plagās |
Ablative | plagā | plagīs |
Vocative | plaga | plagae |
plaga m or f
plaga
plaga f
Learned borrowing from Latin plāga. Doublet of płacz.
plaga f
Borrowed from Latin plāga. Compare the inherited llaga.
plaga f (plural plagas)
plaga