plenić

Borrowed from Old Czech pleniti. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /plʲɛɲit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /plʲɛɲit͡ɕ/

plenić impf

1. (attested in Greater Poland) to loot, to pillage, to capture, to take prisoner

   Synonyms: imać, łupić, zadzierżawać, zbijać

   • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski‎, Greater Poland, page 43:

     Odwroczyl yes nas opak po naszych nyeprzyaczyelyech, a czo nyenasrzely nas, plenyly sobye

     [Odwrocił jeś nas opak po naszych nieprzyjacielech, a co nienaźrzeli nas, plenili sobie]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “plenić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

From pleń +‎ -ić.

• IPA^(key): /ˈplɛ.ɲit͡ɕ/
• Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
• Syllabification: ple‧nić

plenić impf

1. (reflexive with się, of vermin) to multiply, to proliferate

   Synonyms: mnożyć się, rozpleniać się

2. (reflexive with się, of plants, shrubs, etc.) to grow rapidly

   Synonym: krzewić się

3. (reflexive with się, of crime) to expand, to spread

   Synonyms: szerzyć się, rozprzestrzeniać się

• plenić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• plenić in Polish dictionaries at PWN