pognać

Hello, you have come here looking for the meaning of the word pognać. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word pognać, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say pognać in singular and plural. Everything you need to know about the word pognać you have here. The definition of the word pognać will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofpognać, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Old Polish

Etymology

From po- +‎ gnać. First attested in 1471.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔɡnat͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔɡnat͡ɕ/

Verb

pognać pf

  1. to make someone leave
    • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 90:
      Pozienye grozą minabit (sic minabit rex Assyriorum captivitatem Aegypti Is 20, 4)
      [Pożenie grozą minabit (sic minabit rex Assyriorum captivitatem Aegypti Is 20, 4)]
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 115:
      Szlo tez s nym pyedzyeszyąd poczesnych mazów, którzy byly dzyevyącz tyszyącz lyvda do Rzyma sobą pognaly (secum traxerunt)
      [Szło też s nim piędziesiąt poczesnych mężów, którzy byli dziewięć tysiąc luda do Rzyma z sobą pognali (secum traxerunt)]
  2. Corruption of pojąć (“to take as a wife”).
    • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 52:
      Pognaly acceperunt (omnes hi acceperant uxores alienigenas I Esdr 10, 44)
      [Pognali acceperunt (omnes hi acceperant uxores alienigenas I Esdr 10, 44)]

Descendants

  • Polish: pognać

References

  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pognać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Alternative forms

Etymology

Inherited from Old Polish pognać. By surface analysis, po- +‎ gnać.

Pronunciation

 
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɡnat͡ɕ
  • Syllabification: po‧gnać

Verb

pognać pf (imperfective gnać)

  1. (intransitive) to rush, to hurry, to hustle (to move very quickly)
  2. (transitive) to herd (to cause to be at a certain place)
  3. (transitive) to press, to pressure (to coerce into doing a particular action)
  4. (reflexive with się, Middle Polish) to enrage; to become very angry
  5. (reflexive with się, Far Masovian, of a cow) to become pregnant

Conjugation

Conjugation of pognać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pognać
future tense 1st pognam pognamy
2nd pognasz pognacie
3rd pogna pognają
impersonal pogna się
past tense 1st pognałem,
-(e)m pognał 		pognałam,
-(e)m pognała 		pognałom,
-(e)m pognało 		pognaliśmy,
-(e)śmy pognali 		pognałyśmy,
-(e)śmy pognały
2nd pognałeś,
-(e)ś pognał 		pognałaś,
-(e)ś pognała 		pognałoś,
-(e)ś pognało 		pognaliście,
-(e)ście pognali 		pognałyście,
-(e)ście pognały
3rd pognał pognała pognało pognali pognały
impersonal pognano
conditional 1st pognałbym,
bym pognał 		pognałabym,
bym pognała 		pognałobym,
bym pognało 		pognalibyśmy,
byśmy pognali 		pognałybyśmy,
byśmy pognały
2nd pognałbyś,
byś pognał 		pognałabyś,
byś pognała 		pognałobyś,
byś pognało 		pognalibyście,
byście pognali 		pognałybyście,
byście pognały
3rd pognałby,
by pognał 		pognałaby,
by pognała 		pognałoby,
by pognało 		pognaliby,
by pognali 		pognałyby,
by pognały
impersonal pognano by
imperative 1st niech pognam pognajmy
2nd pognaj pognajcie
3rd niech pogna niech pognają
passive adjectival participle pognany pognana pognane pognani pognane
anterior adverbial participle pognawszy
verbal noun pognanie

Further reading

  • pognać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pognać in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pognać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pognać sie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
  • Paweł Kupiszewski (08.02.2019) “POGNAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku
  • Samuel Bogumił Linde (1812) “pognać”, in Słownik języka polskiego, volume 3, page 842
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “pognać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
  • A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pognać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 463
  • pognać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
  • Wojciech Grzegorzewicz (1894) “pognać”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 118
Wikious
Boobota
Sagapedia