Borrowed from French polythéiste. By surface analysis, poli- + teist.
politeist m (plural politeiști)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) politeist | politeistul | (niște) politeiști | politeiștii |
genitive/dative | (unui) politeist | politeistului | (unor) politeiști | politeiștilor |
vocative | politeistule | politeiștilor |