polski

Hello, you have come here looking for the meaning of the word polski. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word polski, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say polski in singular and plural. Everything you need to know about the word polski you have here. The definition of the word polski will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofpolski, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Finnish

Etymology 1

Borrowed from Polish polski (Polish).

Pronunciation

Noun

polski (colloquial, possibly derogatory)

  1. Pole (person from Poland or of Polish descent)
Declension
Inflection of polski (Kotus type 5/risti, no gradation)
nominative polski polskit
genitive polskin polskien
partitive polskia polskeja
illative polskiin polskeihin
singular plural
nominative polski polskit
accusative nom. polski polskit
gen. polskin
genitive polskin polskien
partitive polskia polskeja
inessive polskissa polskeissa
elative polskista polskeista
illative polskiin polskeihin
adessive polskilla polskeilla
ablative polskilta polskeilta
allative polskille polskeille
essive polskina polskeina
translative polskiksi polskeiksi
abessive polskitta polskeitta
instructive polskein
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of polski (Kotus type 5/risti, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative polskini polskini
accusative nom. polskini polskini
gen. polskini
genitive polskini polskieni
partitive polskiani polskejani
inessive polskissani polskeissani
elative polskistani polskeistani
illative polskiini polskeihini
adessive polskillani polskeillani
ablative polskiltani polskeiltani
allative polskilleni polskeilleni
essive polskinani polskeinani
translative polskikseni polskeikseni
abessive polskittani polskeittani
instructive
comitative polskeineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative polskisi polskisi
accusative nom. polskisi polskisi
gen. polskisi
genitive polskisi polskiesi
partitive polskiasi polskejasi
inessive polskissasi polskeissasi
elative polskistasi polskeistasi
illative polskiisi polskeihisi
adessive polskillasi polskeillasi
ablative polskiltasi polskeiltasi
allative polskillesi polskeillesi
essive polskinasi polskeinasi
translative polskiksesi polskeiksesi
abessive polskittasi polskeittasi
instructive
comitative polskeinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative polskimme polskimme
accusative nom. polskimme polskimme
gen. polskimme
genitive polskimme polskiemme
partitive polskiamme polskejamme
inessive polskissamme polskeissamme
elative polskistamme polskeistamme
illative polskiimme polskeihimme
adessive polskillamme polskeillamme
ablative polskiltamme polskeiltamme
allative polskillemme polskeillemme
essive polskinamme polskeinamme
translative polskiksemme polskeiksemme
abessive polskittamme polskeittamme
instructive
comitative polskeinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative polskinne polskinne
accusative nom. polskinne polskinne
gen. polskinne
genitive polskinne polskienne
partitive polskianne polskejanne
inessive polskissanne polskeissanne
elative polskistanne polskeistanne
illative polskiinne polskeihinne
adessive polskillanne polskeillanne
ablative polskiltanne polskeiltanne
allative polskillenne polskeillenne
essive polskinanne polskeinanne
translative polskiksenne polskeiksenne
abessive polskittanne polskeittanne
instructive
comitative polskeinenne
third-person possessor
singular plural
nominative polskinsa polskinsa
accusative nom. polskinsa polskinsa
gen. polskinsa
genitive polskinsa polskiensa
partitive polskiaan
polskiansa
polskejaan
polskejansa
inessive polskissaan
polskissansa
polskeissaan
polskeissansa
elative polskistaan
polskistansa
polskeistaan
polskeistansa
illative polskiinsa polskeihinsa
adessive polskillaan
polskillansa
polskeillaan
polskeillansa
ablative polskiltaan
polskiltansa
polskeiltaan
polskeiltansa
allative polskilleen
polskillensa
polskeilleen
polskeillensa
essive polskinaan
polskinansa
polskeinaan
polskeinansa
translative polskikseen
polskiksensa
polskeikseen
polskeiksensa
abessive polskittaan
polskittansa
polskeittaan
polskeittansa
instructive
comitative polskeineen
polskeinensa

Etymology 2

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpolski/, (third-person indicative)
  • IPA(key): /ˈpolskiˣ/, (imperative, indicative connegative)
  • Rhymes: -olski
  • Syllabification(key): pols‧ki

Verb

polski

  1. inflection of polskia:
    1. third-person singular indicative past
    2. indicative present connegative
    3. second-person singular imperative present/present connegative

Lower Sorbian

Adjective

polski

  1. Superseded spelling of pólski.

Declension

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *poľьskъ. By surface analysis, pole +‎ -ski. First attested in the 14th century.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔlʲskiː/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔlʲski/

Adjective

polski

  1. (relational, attested in Greater Poland, Masovia, Lesser Poland) Polish (of, or from Poland)
    • 1876-1929 [1402], Vatroslav Jagić, editor, Archiv für slavische Philologie, volume VI, page 207:
      Eze Maczey v Yana ne prziymowal nemeczskego prawa, ale polske
      [Eże Maciej u Jana nie przyjmował niemiecskiego prawa, ale polskie]
    • 1885-2024 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne, volume I, Międzyrzecz, Warsaw, page 481:
      Zastawyamy dzedzini nassze... w tyssonczu grzywen syrokych grossy praskey kusny liczby polskey, numeri Polonicalis, obwikley, lyczoncz w kaszdø grzywnø czterdzesczy y oszm grossy
      [Zastawiamy dziedziny nasze... w tysiącu grzywien szyrokich groszy praskiej kuźni liczby polskiej, numeri Polonicalis, obwykłej, licząc w każdą grzywnę czterdzieści i ośm groszy]
    • 1892 [1484], Hieronim Łopaciński, editor, Reguła trzeciego zakonu św. Franciszka i drobniejsze zabytki języka polskiego z końca w. XV i początku XVI, Krakow, page 703:
      Ktoryz tho zakon vezvan yesth zakon pokuthvyączych, ktoryz sye tako vykłada polzką movą
      [Ktoryż to zakon wezwan jest zakon pokutujących, ktoryż sie tako wykłada polską mową]
  2. (relational, attested in Lesser Poland) written in Polish
    • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎, Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], page I Prol 15:
      Tu se doconawa prolog lacynsky, polzki (Polonicus) y nemeczski a poczina se drugi takisz lacinski, polzky (in Polonico) y nemeczski
      [Tu sie dokonawa prolog łaciński, polski (Polonicus) i niemiecski, a poczyna sie drugi takiż łaciński, polski (in Polonico) i niemiecski]
  3. (relational) field (of, or relating to a field)
    Synonym: polny
    • 1930 [c. 1455], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka), section 2,5:
      Gdisz bog vdzalal... wszelkø *chrøszlyna polskø (virgultum agri)
      [Gdyż Bog udziałał... wszelką chroślinę polską (virgultum agri)]

Descendants

  • Polish: polski
  • Silesian: polski

Adverb

polski

  1. (attested in Masovia) in Polish

References

  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “1. polski”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “2. polski”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish polski. By surface analysis, pole +‎ -ski.

Pronunciation

 

Adjective

polski (not generally comparable, comparative bardziej polski, superlative najbardziej polski, derived adverb polsko)

  1. (relational) Polish (of, or from Poland)
    Hypernym: słowiański

Declension

Noun

polski m inan (abbreviation pol.)

  1. Polish (language)

Declension

adjectives
adverbs
nouns
verbs

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), polski is one of the most used words in Polish, appearing 70 times in scientific texts, 186 times in news, 159 times in essays, 29 times in fiction, and 14 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 458 times, making it the 100th most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

References

  1. ^ Ida Kurcz (1990) “polski”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 397

Further reading

  • polski in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • polski in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “polski”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • POLSKI”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2022 January 21
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “polski”, in Słownik języka polskiego
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “polski”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
  • A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “polski”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 541
  • polski in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish polski. By surface analysis, pole +‎ -ski.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɔl.ski/
  • Rhymes: -ɔlski
  • Syllabification: pol‧ski

Adjective

polski (not comparable)

  1. (relational) Polish (of, or from Poland)
  2. (relational, archaic) Silesian
    Synonym: ślōnski

Declension

Noun

polski m inan

  1. Polish (language)

Further reading