popadać

From po- +‎ padać.^[1] First attested in the 16th century.^[2][3] Compare Kashubian pòpadac, Silesian popadać, and Slovincian pôpadac.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -adat͡ɕ
• Syllabification: po‧pa‧dać

popadać impf (perfective popaść)

1. (intransitive, literary) to fall into, to lapse into, to descend into (to gradually take on a particular state)
2. (intransitive, obsolete) to overtake, to take hold of, to encompass; to seize, to reach

   Synonym: dopadać

popadać pf

1. (intransitive) to fall one after another (to collapse onto the ground in sequence)
2. (intransitive) to fall one after another (to die in sequence)
3. (intransitive, colloquial) to fall one after another (to go bankrupt in sequence)

   Synonyms: pobankrutować, poupadać

4. (intransitive) to rain for a bit; to snow for a while
5. (reflexive with się, obsolete or dialectal, Przemyśl, of lips, etc.) to fall apart, to crack, to splinter, to chap

• popadać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• popadać in Polish dictionaries at PWN
• “POPADAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 04.06.2019
• Paweł Kupiszewski (04.06.2019) “POPADAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “popadać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “popadać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “popadać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 639
• popadać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• Aleksander Saloni (1899) “popadać”, in “Lud wiejski w okolicy Przeworska”, in M. Arct, E. Lubowski, editors, Wisła : miesięcznik gieograficzno-etnograficzny (in Polish), volume 13, Warsaw: Artur Gruszecki, page 243