Perfect passive participle of praecaveō.
praecautus (feminine praecauta, neuter praecautum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | praecautus | praecauta | praecautum | praecautī | praecautae | praecauta | |
genitive | praecautī | praecautae | praecautī | praecautōrum | praecautārum | praecautōrum | |
dative | praecautō | praecautae | praecautō | praecautīs | |||
accusative | praecautum | praecautam | praecautum | praecautōs | praecautās | praecauta | |
ablative | praecautō | praecautā | praecautō | praecautīs | |||
vocative | praecaute | praecauta | praecautum | praecautī | praecautae | praecauta |