Present participle of praeclāmō
praeclāmāns (genitive praeclāmantis); third-declension one-termination participle
{{rfdef}}
.Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | praeclāmāns | praeclāmantēs | praeclāmantia | ||
genitive | praeclāmantis | praeclāmantium | |||
dative | praeclāmantī | praeclāmantibus | |||
accusative | praeclāmantem | praeclāmāns | praeclāmantēs praeclāmantīs |
praeclāmantia | |
ablative | praeclāmante praeclāmantī1 |
praeclāmantibus | |||
vocative | praeclāmāns | praeclāmantēs | praeclāmantia |
1When used purely as an adjective.