Perfect passive participle of praecognoscō.
praecognitus (feminine praecognita, neuter praecognitum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | praecognitus | praecognita | praecognitum | praecognitī | praecognitae | praecognita | |
genitive | praecognitī | praecognitae | praecognitī | praecognitōrum | praecognitārum | praecognitōrum | |
dative | praecognitō | praecognitae | praecognitō | praecognitīs | |||
accusative | praecognitum | praecognitam | praecognitum | praecognitōs | praecognitās | praecognita | |
ablative | praecognitō | praecognitā | praecognitō | praecognitīs | |||
vocative | praecognite | praecognita | praecognitum | praecognitī | praecognitae | praecognita |