From praedator.
praedātōrius (feminine praedātōria, neuter praedātōrium); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | praedātōrius | praedātōria | praedātōrium | praedātōriī | praedātōriae | praedātōria | |
genitive | praedātōriī | praedātōriae | praedātōriī | praedātōriōrum | praedātōriārum | praedātōriōrum | |
dative | praedātōriō | praedātōriae | praedātōriō | praedātōriīs | |||
accusative | praedātōrium | praedātōriam | praedātōrium | praedātōriōs | praedātōriās | praedātōria | |
ablative | praedātōriō | praedātōriā | praedātōriō | praedātōriīs | |||
vocative | praedātōrie | praedātōria | praedātōrium | praedātōriī | praedātōriae | praedātōria |