Present participle of praedoceō
praedocēns (genitive praedocentis); third-declension one-termination participle
{{rfdef}}
.Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | praedocēns | praedocentēs | praedocentia | ||
genitive | praedocentis | praedocentium | |||
dative | praedocentī | praedocentibus | |||
accusative | praedocentem | praedocēns | praedocentēs praedocentīs |
praedocentia | |
ablative | praedocente praedocentī1 |
praedocentibus | |||
vocative | praedocēns | praedocentēs | praedocentia |
1When used purely as an adjective.