Present participle of praeterdūcō
praeterdūcēns (genitive praeterdūcentis); third-declension one-termination participle
{{rfdef}}
.Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praeterdūcēns | praeterdūcentēs | praeterdūcentia | ||
Genitive | praeterdūcentis | praeterdūcentium | |||
Dative | praeterdūcentī | praeterdūcentibus | |||
Accusative | praeterdūcentem | praeterdūcēns | praeterdūcentēs praeterdūcentīs |
praeterdūcentia | |
Ablative | praeterdūcente praeterdūcentī1 |
praeterdūcentibus | |||
Vocative | praeterdūcēns | praeterdūcentēs | praeterdūcentia |
1When used purely as an adjective.