praeteritum
praeteritum n (genitive praeteritī); second declension
Second-declension noun (neuter).
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | praeteritum | praeterita |
genitive | praeteritī | praeteritōrum |
dative | praeteritō | praeteritīs |
accusative | praeteritum | praeterita |
ablative | praeteritō | praeteritīs |
vocative | praeteritum | praeterita |