From praetōr- + -icius.[1][2]
praetōricius (feminine praetōricia, neuter praetōricium); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | praetōricius | praetōricia | praetōricium | praetōriciī | praetōriciae | praetōricia | |
genitive | praetōriciī | praetōriciae | praetōriciī | praetōriciōrum | praetōriciārum | praetōriciōrum | |
dative | praetōriciō | praetōriciae | praetōriciō | praetōriciīs | |||
accusative | praetōricium | praetōriciam | praetōricium | praetōriciōs | praetōriciās | praetōricia | |
ablative | praetōriciō | praetōriciā | praetōriciō | praetōriciīs | |||
vocative | praetōricie | praetōricia | praetōricium | praetōriciī | praetōriciae | praetōricia |