przeciwnik

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *protivьnikъ. By surface analysis, przeciwny +‎ -ik.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ɛt͡ɕivɲik/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ɛt͡ɕivɲik/

Noun

przeciwnik m ?

1. adversary; opponent (one who is against; who resists)
2. enemy (one who is the opposite of a friend to someone)
   1. (specifically) Satan
3. (law) opposing side in a court case; opponent

Descendants

• Polish: przeciwnik
• Silesian: przeciwnik

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przeciwnik”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przeciwnik. By surface analysis, przeciwny +‎ -ik.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛˈt͡ɕiv.ɲik/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pʂɛˈt͡ɕiv.ɲik/, /pr̝ɛˈt͡ɕiv.ɲik/

• Audio 1

  (file)

• Audio 2

  (file)

• Rhymes: -ivɲik
• Syllabification: prze‧ciw‧nik

Noun

przeciwnik m pers (female equivalent przeciwniczka)

1. adversary; opponent
2. enemy (one who is the opposite of a friend to someone)
3. competitor (person against whom one is competing, e.g. in a sport)
4. (law) opposing side in a court case; opponent

Declension

Related terms

Further reading

• przeciwnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przeciwnik in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przeciwnik”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish przeciwnik. By surface analysis, przeciwny +‎ -ik.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛˈt͡ɕivɲik/
• Rhymes: -ivɲik
• Syllabification: prze‧ciw‧nik

Noun

przeciwnik m pers

1. adversary; opponent; enemy

Further reading

• przeciwnik in silling.org