przemówienie

Old Polish

Etymology

From przemówić +‎ -enie. First attested in 1471.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ɛmɔːvjɛɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ɛmovjɛɲe/

Noun

przemówienie n

1. utterance, speech
   • Spowiedź powszechna - Confessio generalis, page 2:

     Ja gresni czlowek *kaio se... grzechow, czom se gich dopusczil... przemowenym

     [Ja grzeszny człowiek kaję sie... grzechow, com sie jich dopuścił... przemowienim]

2. enigma, mysterious words
   • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 109:

     Przemowyenye propiciaciones (consurget rex impudens facie et intelligens propositiones Dan 8, 23)

     [Przemowienia propiciaciones (consurget rex impudens facie et intelligens propositiones Dan 8, 23)]

Related terms

Descendants

• Polish: przemówienie

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przemówienie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Polish Wikipedia has an article on:

przemówienie

Wikipedia ^pl

Etymology

Inherited from Old Polish przemówienie. By surface analysis, przemówić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛ.muˈvjɛ.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: prze‧mó‧wie‧nie

Noun

przemówienie n (diminutive przemówionko)

1. (uncountable) verbal noun of przemówić
2. (countable) speech (form of public address)

   Synonyms: mowa, przemowa

Declension

Derived terms

Related terms

References

Further reading

• przemówienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przemówienie in Polish dictionaries at PWN