przylubić

Hello, you have come here looking for the meaning of the word przylubić. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word przylubić, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say przylubić in singular and plural. Everything you need to know about the word przylubić you have here. The definition of the word przylubić will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofprzylubić, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Old Polish

Etymology

From przy- +‎ lubić. First attested in 1395.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pr̝ilʲubit͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /pr̝ilʲubit͡ɕ/

Verb

przylubić pf

  1. (attested in Greater Poland) to agree, to make arrangements with someone
    • 1960 [1395], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 7, Pyzdry:
      Staszek przilubil s Paulem, isz mal przeth prauem stacz
      [Staszek przylubił s Pawłem, iż miał przed prawem stać]
  2. (attested in Greater Poland) to condone, to accept, to consent
    • 1960 [1400], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 130, Pyzdry:
      Iaco Helska przi tem bila swim (leg. z swym) sinem, kedi kopce suthi, i to przilubila
      [Jako Helżka przy tem była z swym synem, kiedy kopce suty, i to przylubiła]
  3. to reconcile, to atone
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa, page 267:
      Przylyvby rychlo nyeprzyaczyelovy svemv (esto consentiens adversario tuo cito Mat 5, 25), kyedys na drodze
      [Przylubi rychło nieprzyjacielowi twemu (esto consentiens adversario tuo cito Mat 5, 25), kiedyś <z nim> na drodze]
  4. to submit oneself
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa, page 23:
      Tegodlya, namylscha dzywko, masch przylyvbycz naszą kazny y bycze (leg. być je) poslvschna (nobis consentire debes et mandatis nostris libenter oboedire)
      [Tegodla, namilsza dziwko, masz przylubić naszę kaźń i być <j>e posłuszna (nobis consentire debes et mandatis nostris libenter oboedire)]
  5. (attested in Greater Poland, Masovia) to adopt, to accept
    • 1885-2024 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne, volume I, Międzyrzecz, Warsaw, page 493:
      Przylubycz adoptare
      [Przylubić adoptare]

Further reading

  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “przylubić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przylubić. By surface analysis, przy- +‎ lubić.

Pronunciation

 
  • Rhymes: -ubit͡ɕ
  • Syllabification: przy‧lu‧bić

Verb

przylubić pf (imperfective przylubować)

  1. (reflexive with się, Middle Polish) to accept
    • 1544, Sprawa chędoga o męce Pana Chrystusowej i Ewangelia Nikodema, S. Vrtel-Wierczyński, published 1933, page 61:
      A bedziemli czinycz podlug tey radi, pewnye, czego ssukamy, tho otrzimamy. gegos wsisczi radą przilubyly ssie, chwalacz gi wewssithkiey radzie
      [A bedziemli czynić podług tej rady, pewnie, czego szukamy, to otrzymamy. Jegoż wszyscy radą przylubyli się, chwalać ji we wszstkiej radzie]
  2. (reflexive with się, obsolete) to ingratiate oneself

Further reading