From pungur (“scrotum”) + bindi (“bandage, tie”).
pungbindi n (genitive singular pungbindis, nominative plural pungbindi)
n-s | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | pungbindi | pungbindið | pungbindi | pungbindin |
accusative | pungbindi | pungbindið | pungbindi | pungbindin |
dative | pungbindi | pungbindinu | pungbindum | pungbindunum |
genitive | pungbindis | pungbindisins | pungbinda | pungbindanna |