From Middle High German rīche, from Old High German rīhhi, from Proto-West Germanic *rīkī.
räich (masculine räichen, neuter räicht, comparative méi räich, superlative am räichsten)
number and gender | singular | plural | |||
---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | all genders | ||
predicative | hien ass räich | si ass räich | et ass räich | si si(nn) räich | |
nominative / accusative |
attributive and/or after determiner | räichen | räich | räicht | räich |
independent without determiner | räiches | räicher | |||
dative | after any declined word | räichen | räicher | räichen | räichen |
as first declined word | räichem | räichem |