rífa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word rífa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word rífa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say rífa in singular and plural. Everything you need to know about the word rífa you have here. The definition of the word rífa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofrífa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: rifa, RIFA, rifá, rifà, and rifa'

Icelandic

Etymology

From Old Norse rífa, from Proto-Germanic *rīfaną. Cognate with the English rive, Danish rive, Norwegian rive.

Pronunciation

Verb

rífa (strong verb, third-person singular past indicative reif, third-person plural past indicative rifu, supine rifið)

  1. to rip, tear
    Að rífa í sundur.
    To rip apart.
  2. to grab or pull at forcefully

Conjugation

rífa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að rífa
supine
(sagnbót) 		rifið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		rífandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég ríf við rífum present
(nútíð) 		ég rífi við rífum
þú rífur þið rífið þú rífir þið rífið
hann, hún, það rífur þeir, þær, þau rífa hann, hún, það rífi þeir, þær, þau rífi
past
(þátíð) 		ég reif við rifum past
(þátíð) 		ég rifi við rifum
þú reifst þið rifuð þú rifir þið rifuð
hann, hún, það reif þeir, þær, þau rifu hann, hún, það rifi þeir, þær, þau rifu
imperative
(boðháttur) 		ríf (þú) rífið (þið)
Forms with appended personal pronoun
rífðu rífiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rífast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að rífast
supine
(sagnbót) 		rifist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		rífandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég rífst við rífumst present
(nútíð) 		ég rífist við rífumst
þú rífst þið rífist þú rífist þið rífist
hann, hún, það rífst þeir, þær, þau rífast hann, hún, það rífist þeir, þær, þau rífist
past
(þátíð) 		ég reifst við rifumst past
(þátíð) 		ég rifist við rifumst
þú reifst þið rifust þú rifist þið rifust
hann, hún, það reifst þeir, þær, þau rifust hann, hún, það rifist þeir, þær, þau rifust
imperative
(boðháttur) 		rífst (þú) rífist (þið)
Forms with appended personal pronoun
rífstu rífisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rifinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		rifinn rifin rifið rifnir rifnar rifin
accusative
(þolfall) 		rifinn rifna rifið rifna rifnar rifin
dative
(þágufall) 		rifnum rifinni rifnu rifnum rifnum rifnum
genitive
(eignarfall) 		rifins rifinnar rifins rifinna rifinna rifinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		rifni rifna rifna rifnu rifnu rifnu
accusative
(þolfall) 		rifna rifnu rifna rifnu rifnu rifnu
dative
(þágufall) 		rifna rifnu rifna rifnu rifnu rifnu
genitive
(eignarfall) 		rifna rifnu rifna rifnu rifnu rifnu

Derived terms

References

Wikious
Boobota
Sagapedia