Ultimately from Ancient Greek ῥῠθμός (rhŭthmós). This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
rütm (genitive rütmi, partitive rütmi)
Declension of rütm (ÕS type 22e/riik, length gradation) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | rütm | rütmid | |
accusative | nom. | ||
gen. | rütmi | ||
genitive | rütmide | ||
partitive | rütmi | rütme rütmisid | |
illative | rütmi rütmisse |
rütmidesse rütmesse | |
inessive | rütmis | rütmides rütmes | |
elative | rütmist | rütmidest rütmest | |
allative | rütmile | rütmidele rütmele | |
adessive | rütmil | rütmidel rütmel | |
ablative | rütmilt | rütmidelt rütmelt | |
translative | rütmiks | rütmideks rütmeks | |
terminative | rütmini | rütmideni | |
essive | rütmina | rütmidena | |
abessive | rütmita | rütmideta | |
comitative | rütmiga | rütmidega |