rębić

Inherited from Proto-Slavic *rǫbìti.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ræ̃bit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ræ̃bit͡ɕ/

rębić impf

1. (attested in Greater Poland) to chop down, to cut down, to fell (to bring down by cutting)
   • 1967 [1418], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 675, Kościan:

     Yz czso pan Jaszek... zalowal..., aby porambyly sedmdzeszanth y sto kop drzewa, tho szą rambily na swem na prawem

     [Iż cso pan Jaszek... żałował..., aby porąbili siedmdziesiąt i sto kop drzewa, to są rąbili na swem, na prawem]

   • 1967 [1413], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 478, Kościan:

     Kedi Stanislaw Zydowca damby rambil w Geligowskem gayu, thedi Bronislaw the dzedziny w trzimanu ne bil

     [Kiedy Stanisław Żydowka dęby rąbił w Jeligowskiem gaju, tedy Bronisław te[j] dziedziny w trzymaniu nie był]

2. (attested in Greater Poland) to destroy with an ax
   • 1967 [1411], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 446, Kościan:

     Jaco Miroslaw gwaltem ne yal na Wøczenczewø dzedzinø i ne ranbil yego wroth ani clol

     [Jako Mirosław gwałtem nie jał na Więceńcewę dziedzinę i nie rąbił jego wrot ani kłoł]

• Middle Polish: rąbić

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “rębić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN