From raad (“advice, counsel”) + plegen.
raadplegen
| Conjugation of raadplegen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | raadplegen | |||
| past singular | raadpleegde | |||
| past participle | geraadpleegd | |||
| infinitive | raadplegen | |||
| gerund | raadplegen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | raadpleeg | raadpleegde | ||
| 2nd person sing. (jij) | raadpleegt, raadpleeg2 | raadpleegde | ||
| 2nd person sing. (u) | raadpleegt | raadpleegde | ||
| 2nd person sing. (gij) | raadpleegt | raadpleegde | ||
| 3rd person singular | raadpleegt | raadpleegde | ||
| plural | raadplegen | raadpleegden | ||
| subjunctive sing.1 | raadplege | raadpleegde | ||
| subjunctive plur.1 | raadplegen | raadpleegden | ||
| imperative sing. | raadpleeg | |||
| imperative plur.1 | raadpleegt | |||
| participles | raadplegend | geraadpleegd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||