Borrowed from Old East Slavic грамота (gramota), from Ancient Greek γράμματα (grámmata, “letters, writing”). [1] According to Häkkinen (2018), the word was borrowed through Estonian raamat,[2] to which it is at least definitely related. If the word is borrowed from Estonian, it likely originally simply meant "book", and some evidence for this can be found (such as how Agricola uses raamattu for the books of Moses); in this case, the narrower sense for the Bible specifically developed through ellipsis of the name "pyhä Raamattu", originally literally "holy book", and later "Holy Bible".
raamattu
Inflection of raamattu (Kotus type 1*C/valo, tt-t gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | raamattu | raamatut | |
genitive | raamatun | raamattujen | |
partitive | raamattua | raamattuja | |
illative | raamattuun | raamattuihin | |
singular | plural | ||
nominative | raamattu | raamatut | |
accusative | nom. | raamattu | raamatut |
gen. | raamatun | ||
genitive | raamatun | raamattujen | |
partitive | raamattua | raamattuja | |
inessive | raamatussa | raamatuissa | |
elative | raamatusta | raamatuista | |
illative | raamattuun | raamattuihin | |
adessive | raamatulla | raamatuilla | |
ablative | raamatulta | raamatuilta | |
allative | raamatulle | raamatuille | |
essive | raamattuna | raamattuina | |
translative | raamatuksi | raamatuiksi | |
abessive | raamatutta | raamatuitta | |
instructive | — | raamatuin | |
comitative | See the possessive forms below. |