rannsaka (weak verb, third-person singular past indicative rannsakaði, supine rannsakað)
| infinitive (nafnháttur) |
að rannsaka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
rannsakað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rannsakandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég rannsaka | við rannsökum | present (nútíð) |
ég rannsaki | við rannsökum |
| þú rannsakar | þið rannsakið | þú rannsakir | þið rannsakið | ||
| hann, hún, það rannsakar | þeir, þær, þau rannsaka | hann, hún, það rannsaki | þeir, þær, þau rannsaki | ||
| past (þátíð) |
ég rannsakaði | við rannsökuðum | past (þátíð) |
ég rannsakaði | við rannsökuðum |
| þú rannsakaðir | þið rannsökuðuð | þú rannsakaðir | þið rannsökuðuð | ||
| hann, hún, það rannsakaði | þeir, þær, þau rannsökuðu | hann, hún, það rannsakaði | þeir, þær, þau rannsökuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
rannsaka (þú) | rannsakið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rannsakaðu | rannsakiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að rannsakast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
rannsakast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rannsakandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég rannsakast | við rannsökumst | present (nútíð) |
ég rannsakist | við rannsökumst |
| þú rannsakast | þið rannsakist | þú rannsakist | þið rannsakist | ||
| hann, hún, það rannsakast | þeir, þær, þau rannsakast | hann, hún, það rannsakist | þeir, þær, þau rannsakist | ||
| past (þátíð) |
ég rannsakaðist | við rannsökuðumst | past (þátíð) |
ég rannsakaðist | við rannsökuðumst |
| þú rannsakaðist | þið rannsökuðust | þú rannsakaðist | þið rannsökuðust | ||
| hann, hún, það rannsakaðist | þeir, þær, þau rannsökuðust | hann, hún, það rannsakaðist | þeir, þær, þau rannsökuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
rannsakast (þú) | rannsakist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rannsakastu | rannsakisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
rann (“house”) + saka (“damage”), the former from Proto-Germanic *razną (“house, dwelling”).
rannsaka (singular past indicative rannsakaði, plural past indicative rannsǫkuðu, past participle rannsakaður)
From Old Swedish ransaka (“house-search”), from rann, corresponding to Icelandic rann (“house”), related to granne (“neighbor”), and a verb saka, derived from söka (“to search”); from Old Norse rannsaka.
rannsaka (present rannsakar, preterite rannsakade, supine rannsakat, imperative rannsaka)
Closest to the archaic sense of English ransack.
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | rannsaka | rannsakas | ||
| Supine | rannsakat | rannsakats | ||
| Imperative | rannsaka | — | ||
| Imper. plural1 | rannsaken | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | rannsakar | rannsakade | rannsakas | rannsakades |
| Ind. plural1 | rannsaka | rannsakade | rannsakas | rannsakades |
| Subjunctive2 | rannsake | rannsakade | rannsakes | rannsakades |
| Participles | ||||
| Present participle | rannsakande | |||
| Past participle | rannsakad | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||