From reden + -eren, with influence from Middle French raisonner, replacing earlier redenen.
redeneren
Inflection of redeneren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | redeneren | |||
past singular | redeneerde | |||
past participle | geredeneerd | |||
infinitive | redeneren | |||
gerund | redeneren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | redeneer | redeneerde | ||
2nd person sing. (jij) | redeneert | redeneerde | ||
2nd person sing. (u) | redeneert | redeneerde | ||
2nd person sing. (gij) | redeneert | redeneerde | ||
3rd person singular | redeneert | redeneerde | ||
plural | redeneren | redeneerden | ||
subjunctive sing.1 | redenere | redeneerde | ||
subjunctive plur.1 | redeneren | redeneerden | ||
imperative sing. | redeneer | |||
imperative plur.1 | redeneert | |||
participles | redenerend | geredeneerd | ||
1) Archaic. |