redik f (singulative redigen)
redik
From red (“red”) + -ik (“adjective morpheme”).
redik
preceding noun | positive | comparative | superlative | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
redik | redikum | redikün | |||||||||||
separated | singular | plural | singular | plural | singular | plural | |||||||
nominative | redik | rediks | redikum | redikums | redikün | rediküns | |||||||
genitive | redika | redikas | redikuma | redikumas | rediküna | redikünas | |||||||
dative | redike | redikes | redikume | redikumes | rediküne | redikünes | |||||||
accusative | rediki | redikis | redikumi | redikumis | rediküni | redikünis | |||||||
predicative | rediku | redikus | redikumu | redikumus | redikünu | redikünus | |||||||
vocative | o redik! | o rediks! | o redikum! | o redikums! | o redikün! | o rediküns! |