From reizināt (“to multiply”) + -ums.
reizinājums m (1st declension)
singular (vienskaitlis) | plural (daudzskaitlis) | |
---|---|---|
nominative (nominatīvs) | reizinājums | reizinājumi |
accusative (akuzatīvs) | reizinājumu | reizinājumus |
genitive (ģenitīvs) | reizinājuma | reizinājumu |
dative (datīvs) | reizinājumam | reizinājumiem |
instrumental (instrumentālis) | reizinājumu | reizinājumiem |
locative (lokatīvs) | reizinājumā | reizinājumos |
vocative (vokatīvs) | reizinājum | reizinājumi |