reyta
Hello, you have come here looking for the meaning of the word reyta. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word reyta, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say reyta in singular and plural. Everything you need to know about the word reyta you have here. The definition of the word reyta will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofreyta, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
Reyta.
Afar
Pronunciation
Noun
reytá f (masculine dabéela, plural wadár m)
Declension
| Declension of reytá | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| absolutive | reytá | |||||||||||||||||
| predicative | reytá | |||||||||||||||||
| subjective | reytá | |||||||||||||||||
| genitive | reytá | |||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
References
- E. M. Parker, R. J. Hayward (1985) “reyta”, in An Afar-English-French dictionary (with Grammatical Notes in English), University of London, →ISBN
- Mohamed Hassan Kamil (2015) L’afar: description grammaticale d’une langue couchitique (Djibouti, Erythrée et Ethiopie), Paris: Université Sorbonne Paris Cité (doctoral thesis)
Icelandic
Etymology
From Old Norse reyta, from Proto-Germanic *rautjaną, related to *raupijaną (“to rip, pluck”).[1]
Pronunciation
Verb
reyta (weak verb, third-person singular past indicative reytti, supine reytt)
- (transitive, with accusative) to pluck, to pick
Conjugation
reyta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að reyta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
reytt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
reytandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég reyti | við reytum | present (nútíð) |
ég reyti | við reytum |
| þú reytir | þið reytið | þú reytir | þið reytið | ||
| hann, hún, það reytir | þeir, þær, þau reyta | hann, hún, það reyti | þeir, þær, þau reyti | ||
| past (þátíð) |
ég reytti | við reyttum | past (þátíð) |
ég reytti | við reyttum |
| þú reyttir | þið reyttuð | þú reyttir | þið reyttuð | ||
| hann, hún, það reytti | þeir, þær, þau reyttu | hann, hún, það reytti | þeir, þær, þau reyttu | ||
| imperative (boðháttur) |
reyt (þú) | reytið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| reyttu | reytiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að reytast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
reyst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
reytandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég reytist | við reytumst | present (nútíð) |
ég reytist | við reytumst |
| þú reytist | þið reytist | þú reytist | þið reytist | ||
| hann, hún, það reytist | þeir, þær, þau reytast | hann, hún, það reytist | þeir, þær, þau reytist | ||
| past (þátíð) |
ég reyttist | við reyttumst | past (þátíð) |
ég reyttist | við reyttumst |
| þú reyttist | þið reyttust | þú reyttist | þið reyttust | ||
| hann, hún, það reyttist | þeir, þær, þau reyttust | hann, hún, það reyttist | þeir, þær, þau reyttust | ||
| imperative (boðháttur) |
reyst (þú) | reytist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| reystu | reytisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
reyttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
reyttur | reytt | reytt | reyttir | reyttar | reytt | |
| accusative (þolfall) |
reyttan | reytta | reytt | reytta | reyttar | reytt | |
| dative (þágufall) |
reyttum | reyttri | reyttu | reyttum | reyttum | reyttum | |
| genitive (eignarfall) |
reytts | reyttrar | reytts | reyttra | reyttra | reyttra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
reytti | reytta | reytta | reyttu | reyttu | reyttu | |
| accusative (þolfall) |
reytta | reyttu | reytta | reyttu | reyttu | reyttu | |
| dative (þágufall) |
reytta | reyttu | reytta | reyttu | reyttu | reyttu | |
| genitive (eignarfall) |
reytta | reyttu | reytta | reyttu | reyttu | reyttu | |
Derived terms
- reyta saman (“to scrape together”)
References
- ^ Pokorny, Julius (1959) “868-71”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, pages 868-71