riða (weak verb, third-person singular past indicative riðaði, supine riðað)
| infinitive (nafnháttur) |
að riða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
riðað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
riðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég riða | við riðum | present (nútíð) |
ég riði | við riðum |
| þú riðar | þið riðið | þú riðir | þið riðið | ||
| hann, hún, það riðar | þeir, þær, þau riða | hann, hún, það riði | þeir, þær, þau riði | ||
| past (þátíð) |
ég riðaði | við riðuðum | past (þátíð) |
ég riðaði | við riðuðum |
| þú riðaðir | þið riðuðuð | þú riðaðir | þið riðuðuð | ||
| hann, hún, það riðaði | þeir, þær, þau riðuðu | hann, hún, það riðaði | þeir, þær, þau riðuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
riða (þú) | riðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| riðaðu | riðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
riða f (genitive singular riðu, no plural)