rikani

From French ricaner.

• IPA^(key):
• Rhymes: -ani
• Hyphenation: ri‧ka‧ni

rikani (present rikanas, past rikanis, future rikanos, conditional rikanus, volitive rikanu)

1. to snicker or chuckle mockingly; to sneer
   • 1923, Hans Christian Andersen, “Vojkamarado”, in L. L. Zamenhof, transl., Fabeloj de Andersen:

     Ĉiufoje, kiam leviĝis vento, ĉiuj skeletoj klakadis tiel, ke la birdetoj timis kaj neniam kuraĝis veni en la ĝardenon; ĉiuj floroj estis alligitaj al ostoj de homoj, kaj en la florpotoj staris kapoj de mortintoj kaj rikanis.

     Every time the wind blew up, all the skeletons clicked and clacked so that the little birds were afraid and never dared to come into the garden; all the flowers were linked to human bones, and in the flower pots the heads of the dead stood and sneered.

   • 1933, Vladimir Varankin, chapter 9, in Metropoliteno:

     Bobrov rikanis, strabante [sic] la malnovan konsumiĝintan kostumon de Vitalij.

     Bobrov sneered, causing Vitalij's old, decayed costume to look askance.

2. to giggle
   • 1958, William Auld, “Ebrio”, in William Auld, editor, Esperanta Antologio: Poemoj 1887 - 1957, page 414:

     mi rimarkas en angulo
     sidas ia ina ulo
     kiu ridas ĉevaldente
     kaj rikanas sento-tente

     I notice in a corner
     sits some sort of feminine person
     who laughs with horse teeth
     and giggles enticingly

Conjugation of rikani

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		rikanas		rikanis		rikanos
active participle		rikananta	rikanantaj	rikaninta	rikanintaj	rikanonta	rikanontaj
	acc.	rikanantan	rikanantajn	rikanintan	rikanintajn	rikanontan	rikanontajn
nominal active participle		rikananto	rikanantoj	rikaninto	rikanintoj	rikanonto	rikanontoj
	acc.	rikananton	rikanantojn	rikaninton	rikanintojn	rikanonton	rikanontojn
adverbial active participle		rikanante		rikaninte		rikanonte

infinitive		rikani						imperative		rikanu						conditional		rikanus