From rozkładnik + -y. First attested in 1844.[1]
rozkładniczy (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | rozkładniczy | rozkładnicza | rozkładnicze | rozkładniczy | rozkładnicze | |
genitive | rozkładniczego | rozkładniczej | rozkładniczego | rozkładniczych | ||
dative | rozkładniczemu | rozkładniczej | rozkładniczemu | rozkładniczym | ||
accusative | rozkładniczego | rozkładniczy | rozkładniczą | rozkładnicze | rozkładniczych | rozkładnicze |
instrumental | rozkładniczym | rozkładniczą | rozkładniczym | rozkładniczymi | ||
locative | rozkładniczym | rozkładniczej | rozkładniczym | rozkładniczych |