Proto-Finnic *runka + -o, the root probably borrowed from Proto-Germanic *skrunkaz (compare Icelandic skrokkur). Alternatively related to Erzya рунго (rungo, “torso, trunk”), in which case from Proto-Finno-Permic *ruŋka.
runko
Inflection of runko (Kotus type 1*G/valo, nk-ng gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | runko | rungot | ||
genitive | rungon | runkojen | ||
partitive | runkoa | runkoja | ||
illative | runkoon | runkoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | runko | rungot | ||
accusative | nom. | runko | rungot | |
gen. | rungon | |||
genitive | rungon | runkojen | ||
partitive | runkoa | runkoja | ||
inessive | rungossa | rungoissa | ||
elative | rungosta | rungoista | ||
illative | runkoon | runkoihin | ||
adessive | rungolla | rungoilla | ||
ablative | rungolta | rungoilta | ||
allative | rungolle | rungoille | ||
essive | runkona | runkoina | ||
translative | rungoksi | rungoiksi | ||
abessive | rungotta | rungoitta | ||
instructive | — | rungoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |