Rūthēnī + -icus, ultimately from Old East Slavic роуси́нъ (rusínŭ).
rūthēnicus (feminine rūthēnica, neuter rūthēnicum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ruthēnicus | ruthēnica | ruthēnicum | ruthēnicī | ruthēnicae | ruthēnica | |
genitive | ruthēnicī | ruthēnicae | ruthēnicī | ruthēnicōrum | ruthēnicārum | ruthēnicōrum | |
dative | ruthēnicō | ruthēnicae | ruthēnicō | ruthēnicīs | |||
accusative | ruthēnicum | ruthēnicam | ruthēnicum | ruthēnicōs | ruthēnicās | ruthēnica | |
ablative | ruthēnicō | ruthēnicā | ruthēnicō | ruthēnicīs | |||
vocative | ruthēnice | ruthēnica | ruthēnicum | ruthēnicī | ruthēnicae | ruthēnica |
ruthēnicus (feminine ruthēnica, neuter ruthēnicum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ruthēnicus | ruthēnica | ruthēnicum | ruthēnicī | ruthēnicae | ruthēnica | |
genitive | ruthēnicī | ruthēnicae | ruthēnicī | ruthēnicōrum | ruthēnicārum | ruthēnicōrum | |
dative | ruthēnicō | ruthēnicae | ruthēnicō | ruthēnicīs | |||
accusative | ruthēnicum | ruthēnicam | ruthēnicum | ruthēnicōs | ruthēnicās | ruthēnica | |
ablative | ruthēnicō | ruthēnicā | ruthēnicō | ruthēnicīs | |||
vocative | ruthēnice | ruthēnica | ruthēnicum | ruthēnicī | ruthēnicae | ruthēnica |