rutilo

Hello, you have come here looking for the meaning of the word rutilo. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word rutilo, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say rutilo in singular and plural. Everything you need to know about the word rutilo you have here. The definition of the word rutilo will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofrutilo, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: rutiló and rútilo

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈru.ti.lo/
  • Rhymes: -utilo
  • Hyphenation: rù‧ti‧lo

Etymology 1

Learned borrowing from Classical Latin rutilus (having a warm or yellowish red colo(u)r; strawberry blonde, adjective), of uncertain origin.

Adjective

rutilo (feminine rutila, masculine plural rutili, feminine plural rutile) (literary)

  1. having a vibrant red colo(u)r
    • 1604, Gio Soranzo, “Libro primo [First book]”, in Dell'Adamo, Genua: Giuseppe Pavoni, page 24:
      A cotesto tuo crespo, e lucido oro,
      che ſembra fiamma rutila e ſottile,
      Altro non manca, che ’l diuin decoro
      [A cotesto tuo crespo e lucido oro,
      che sembra fiamma rutila e sottile,
      altro non manca che 'l divin decoro]
      This wavy, bright gold of yours, which looks like a red, thin flame, lacks nothing but divine dignity
  2. (rare) flushed (of a face)
  3. (rare) reddened (of the sunset sky)
  4. shining, glowing
    • 1807, Vincenzo Monti, ; republished as “Ode genetliaca in occasione del parto di S A I la Vice-regina d'Italia, e del decreto 14. marzo su i licei convitti [Birth ode, on the occasion of the childbirth of Her Imperial Majesty the Vice-queen of Italy, and of the decree of March 14 on boarding schools]”, in Opere del cavaliere Vincenzo Monti, volume 2, Bologna: Stamperia delle Muse, 1827, page 152:
      E della luce il provvido
      Eterno padre e fonte
      Di vegetanti palpiti
      Empie la valle e il monte,
      E ne’ corpi col rutilo
      Strale la vita saettando va.
      And the provident father, source of vegetable throbs, fills the valley and the mountain with light, and life darts around inside the bodies with its shining arrow.
  5. (rare) dazzling (of thunderbolt)

Noun

rutilo m (plural rutili)

  1. (uncountable) vermilion (colo(u)r)
  2. (ichthyology) roach
  3. (mineralogy) rutile

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

rutilo

  1. first-person singular present indicative of rutilare

References

Anagrams

Latin

Etymology

From rutilus.

Pronunciation

Verb

rutilō (present infinitive rutilāre, perfect active rutilāvī, supine rutilātum); first conjugation

  1. to redden

Conjugation

   Conjugation of rutilō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present rutilō rutilās rutilat rutilāmus rutilātis rutilant
imperfect rutilābam rutilābās rutilābat rutilābāmus rutilābātis rutilābant
future rutilābō rutilābis rutilābit rutilābimus rutilābitis rutilābunt
perfect rutilāvī rutilāvistī rutilāvit rutilāvimus rutilāvistis rutilāvērunt,
rutilāvēre
pluperfect rutilāveram rutilāverās rutilāverat rutilāverāmus rutilāverātis rutilāverant
future perfect rutilāverō rutilāveris rutilāverit rutilāverimus rutilāveritis rutilāverint
passive present rutilor rutilāris,
rutilāre
rutilātur rutilāmur rutilāminī rutilantur
imperfect rutilābar rutilābāris,
rutilābāre
rutilābātur rutilābāmur rutilābāminī rutilābantur
future rutilābor rutilāberis,
rutilābere
rutilābitur rutilābimur rutilābiminī rutilābuntur
perfect rutilātus + present active indicative of sum
pluperfect rutilātus + imperfect active indicative of sum
future perfect rutilātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present rutilem rutilēs rutilet rutilēmus rutilētis rutilent
imperfect rutilārem rutilārēs rutilāret rutilārēmus rutilārētis rutilārent
perfect rutilāverim rutilāverīs rutilāverit rutilāverīmus rutilāverītis rutilāverint
pluperfect rutilāvissem rutilāvissēs rutilāvisset rutilāvissēmus rutilāvissētis rutilāvissent
passive present rutiler rutilēris,
rutilēre
rutilētur rutilēmur rutilēminī rutilentur
imperfect rutilārer rutilārēris,
rutilārēre
rutilārētur rutilārēmur rutilārēminī rutilārentur
perfect rutilātus + present active subjunctive of sum
pluperfect rutilātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present rutilā rutilāte
future rutilātō rutilātō rutilātōte rutilantō
passive present rutilāre rutilāminī
future rutilātor rutilātor rutilantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives rutilāre rutilāvisse rutilātūrum esse rutilārī rutilātum esse rutilātum īrī
participles rutilāns rutilātūrus rutilātus rutilandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
rutilandī rutilandō rutilandum rutilandō rutilātum rutilātū

Descendants

  • Catalan: rutilar
  • Galician: rutilar
  • Portuguese: rutilar
  • Spanish: rutilar

References

  • rutilo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • rutilo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • rutilo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

Alternative forms

Pronunciation

 

  • Hyphenation: ru‧ti‧lo

Noun

rutilo m (plural rutilos)

  1. intense shine, brightness
  2. (mineralogy) rutile (mineral composed primarily of titanium dioxide)

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /ruˈtilo/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ilo
  • Syllabification: ru‧ti‧lo

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

rutilo m (plural rutilos)

  1. rutile (mineral)
  2. roach (fish)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

rutilo

  1. first-person singular present indicative of rutilar

Further reading