ríkisborgara (“citizen”) + réttur (“right”, “law”)
ríkisborgararéttur m (genitive singular ríkisborgararétts, nominative plural ríkisborgararéttir)
Declension of ríkisborgararéttur | ||||
---|---|---|---|---|
m-s2 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | ríkisborgararéttur | ríkisborgararétturinn | ríkisborgararéttir | ríkisborgararéttirnir |
accusative | ríkisborgararétt | ríkisborgararéttinn | ríkisborgararétti | ríkisborgararéttina |
dative | ríkisborgararétti | ríkisborgararéttinum | ríkisborgararéttum | ríkisborgararéttunum |
genitive | ríkisborgararétts | ríkisborgararéttsins | ríkisborgararétta | ríkisborgararéttanna |